Püf Noktaları

Safran

Güney Asya’dan dünyaya yayılan gramı altında yarışan sihirli bitki safran… Baharat olarak kullanılan safran keskin lezzeti ile birçok yemekte kullanılmaktadır. Latince adı "crocus sativus" olan safran soğanlı bitkiler ailesinden gelmektedir. Sonbaharda mor çiçekler açmaktadır. 20 ila 30 cm arasında büyümektedir. Sadece gastronomi sektöründe değil; ilaç, tekstil ve endüstri gibi sektörlerde de kullanılmaktadır. Türkiye’nin Safranbolu ve Şanlıurfa çevresinde sıklıkla yetiştirilmektedir. Tarihte ilk olarak Antik Yunan’da kullanıldığı tahmin edilmektedir. Aynı zamanda UNESCO’nun Kültür Miras Listesi’nde yer almaktadır. Peki bu değerli bitkiyi bizler evlerinde nasıl yetiştirebiliriz. 

Safran’ın Yetiştirilmesi Nasıldır?

Safran çok narin ve yetiştirilmesi dikkat ve özen istemektedir. Öncelikle sabırlı ve özenli olmalısınız. Ağustos ve eylül aylarında safran soğanını toprağın yaklaşık 10 cm derinliğine ekilmesi gerekmektedir. Toprağının bol bol hava alması gerekmektedir. Bunun için her gün toprağını çapalamalısınız.  Zararlı otları temizlemelisiniz. Ekim ve kasım ayları gibi soğan artık çiçek açmaya başlar. Burada dikkat edilmesi gereken önemli bir konu vardır. Safran hasatını, safran soğanları çiçek açtıktan 3 gün içinde yapmanız gerekmektedir. Ayrıca bunu gün doğmadan yapmalısınız. Çiçeğin ortasında 3 adet tepe vardır. Bu kısımlar baharat olarak kullanılmaktadır. İp şeklinde bulunan safranı çiçekten özenle ayırmalısınız. Bu kadar ender olması ve yetiştirilmesinin zahmetli olması onu bu kadar değerli kılmaktadır. 

Safranın Faydaları Nelerdir?

İçerisinde bulunan afodizyak etkisi cinsel uyarımı ve performansı artırmaktadır. Kadınların regli dönemlerinin ağrısız geçmesine yardımcı olmaktadır. Seratonin düzeyine destek olduğu için doğal bir ant-idepresan sayılmaktadır. Uyku problemi ve iştah düzenlemesi içinde tüketilmesi tavsiye edilmektedir. 

Safran Hangi Yemeklerde Kullanılabilir?

Safran her türlü yemeğe lezzet katmaktadır. Et, tavuk ve balık yemeklerinde kullanıldığı kadar pilav ve sebze yemeklerine de çok yakışmaktadır. Osmanlı ve İran mutfağında bolca kullanıldığı tarifler bulunmaktadır. Ancak günde 1 çay kaşığında fazla tüketilmesi önerilmektedir. Özellikle hamilelerde düşük riski yaratmaktadır.